یادداشت فائزه میرجلیلی

        از نظر من این کتاب یکی از کتاب‌های کم نظیر در حوزه تربیت فرزند است.
الگوی نوشتاری بدین گونه است در خاطره گویی از جلسات مشاوره استاد تنظیم شده است. البته وجه داستانی آن بسیار کمرنگ است اما خوب تا حدی کسالت یک مطلب آموزشی را رقیق تر کرده است.
کتاب با نگاه آسیب‌شناسانه ورود می‌کند و با ایجاد دغدغه برای رفع این آسیب ها به ریشه های مولد این رسوب های سمی که در حقیقت خود والدین هستند می‌پردازد.
در ابتدای هر فصل بعد از بررسی مصداقی از تجربه ی یک مراجع مشکل‌دار، به فضای تربیتی دوران کودکی او برگشت به عقبی می‌کند و سوء تربیت او را واکاوی می‌کند.
این کتاب با راهکارهای تربیتی صحیح سعی در جلوگیری از شکل‌گیری این آسیب‌های روانی در نهاد فرزندان دارد. این رویکرد پیشگیرانه برای تربیت فرزند بسیار امیدآفرین است اما به نظر می‌رسد جای کتابی مکمل در کنار آن خالی است که بار درمانی والدین درگیر این سوء رفتارها را به دوش بکشد و راه های اصلاح بنیادی این آسیب ها را نشان دهد.