یادداشت Daydreamer

        از نظر خودم همه مجموعه ها نیازمند چند جلد مکمل هستن چون به شخصه علاقه مند به تثبیت و پردازش داستان از زاوایای دیگه هستم و این جلد از این نظر برام جالب بود.
تو ۸۰ صفحه به مدت زمان کوتاه رویدادی که برای آرون وارنر رخ داده بود تا آغاز تعقیب و گریز از دیدگاه همین کاراکتر اشاره شده 
حس میکنم هدف نویسنده از نوشتن این جلد مکمل واضح تر کردن کاراکتر آرون وارنر برای مخاطب بوده که اگر علتش این باشه نمیتونم بگم موفق شده چون صرفا یه سری چیزارو در هاله ایی از ابهام نگه داشته بود و فقط تلاش کرد ذهن آرون وارنر و تفکراتش رو تا حدودی به مخاطب نشون بده.من نمیدونم هدف طاهره مافی توی طراحی کاراکتر آرون وارنر چی بوده ولی با خوندن این جلد تنها چیزی که به ذهنم میرسید این بود که این میزان طراحی کاراکتر به شکل کلیشه ایی رو درک نمیکنم کلا نه تنها آرون وارنر،بلکه کاراکتر های دیگه هم که توی این جلد نبودن خیلی کلیشه ایی طراحی شده بودن(جز تعداد خیلی محدود کاراکتر مکمل مثل کنجی) و به شخصه از این لحاظ کاراکتر ها و حتی فضای داستان که اون هم نوآوری خاصی نداره رو نمیپسندم(با خوندن این کتاب همش فضای داستان عطش مبارزه یا سنت شکن به ذهنم میاد)درکل این جلد مشکل خاصی مثل فضاسازی و کاراکتر پردازی و پیش بردن روند نداره راستش اگه بخوام ایرادی بگیرم نقد غیر منطقی میشه و میتونم به راحتی بگم حداقل تا این دو جلد برای کسایی که تازه کتابخون شدن خیلی جذاب میتونه باشه و بزرگ ترین مشکل این مجموعه(حداقل تا اینجا)کلیشه ایی کار کردن نویسنده است.