یادداشت باران هستم :)!

        کتاب خدمتکار و پروفسور، نوشته یوکو‌ اوگاوا

داستانی با ریتم آروم و موزون، درباره زندگی و با حضور کمی ریاضیات

محور داستان درباره خانم خدمتکاریه که توی خونه به پروفسور پیر که زمانی استاد ریاضیات بوده مشغول به کار میشه. البته پروفسور داستان ما یه ویژگی خاص هم داره، حافظه اون فقط چند ساعت دوام داره و هرروز فراموش می‌کنه که روز قبل چه اتفاقی افتاده.


در مجموع این کتاب خوب و تا حدی فراموش نشدنیه، نسبت به آثاری که از ادبیات ژاپن خوندم کمی آروم تر بود و در مواردی کمتر به احساسات درونی آدما پرداخته. 
شخصیت‌های داستان دوست داشتنی و دلنشینن و روند اون با وجود آروم و کم فراز و نشیب بودن کسل کننده نیست.

تا اونجا که فهمیدم یوکو‌ اوگاوا خودش در زمینه ریاضیات تحصیلاتی داره و دقیقا می‌دونه داره درباره چی حرف میزنه. عشق صادقانه و عمیق پروفسور به مسائل ریاضی کاملا باور پذیر و قشنگه. جوری که اگر فقط کمی در زمینه ریاضیات مطالعه داشته باشید احتمالا با پروفسور همدلی می‌کنین
پروفسور پیر و مهربون حتی به پسر خانم خدمتکار که به دلیل صافی سرش اون رو «جذر» صدا می‌کنه توی ریاضیات کمک می‌کنه.

در مجموع این کتاب شاید اثر و تحول عمیقی روی خواننده نذاره اما در حین خوندنش احساسات و تجربه‌هایی رو به دست میارین که همه جا پیدا نمیشن.

اگه دنبال یه داستان پر از ماجراجویی هستین این کتاب رو توصیه نمیکنم.
 اما اگه کمی عشق به ریاضی، علاقه نگاه به روند آروم اما متلاطم زندگی آدما و همنشینی با یه پروفسور پیر داشته باشید از این کتاب لذت خواهید برد