یادداشت

        عنوان کتاب که کنجکاو می‌کنه و بعد نویسنده‌اش که زمانی همراه و هم دوره آوینی بوده و البته هم خودش اهل قلمه. این ترکیب جذابه برای خوندن یه کتاب. 

"زنی در جزیره‌ای گمنام" در واقع تخیلیه. از یک پروفسور فلسفه ایرانی که شهرت جهانی داره دعوت میشه تا توی رمزگشایی نوشته‌های توی یک تابوت به تیمی بین‌المللی کمک کنه. تابوتی تو یه جزیره دورافتاده و متعلق به جسدیی چندهزارساله که عین روز اول سالمه. 

خب قلاب افتاد. و از اینجا شرح حال و مکاشفات و یافته‌های استاد رو می‌خونیم که به هویت و ماجرای زندگی زن میرسه.

داستان از همه لحاظ کارش درسته. اما نمی‌دونم چرا برای من جذابیت کافی رو نداشت و حوصله‌ام رو سر می‌برد. شاید باید تو سن پایین‌تری می‌خوندمش تا برام هیجان داشته باشه.

اما شما به این سلیقه شخصی من نگاه نکنین. بخونین و ببینین اون زن چرا بعد چند هزار سال هنوز سالم بود.