یادداشت محدثه محمدزاد

        هو العزیز.
چهارونیم‌ستاره و نه پنج‌ستاره به‌خاطر سخت‌گیری است وگرنه کتاب چیز جدی‌ای کم نداشت به نظرم. هم راوی‌ها گوناگون و متنوع بودند و هر کدام از یک زاویه‌ای گوشهٔ چشمی داشتند به مراقبت و حتی جهان‌های‌شان زمین تا آسمان متفاوت بود و هر کدام توی همان جهان خودشان مراقبت را گذاشته بودند وسط و زندگی‌اش می‌کردند و روایتش. هم زبان و قلم و لحن هر جستار به‌جا و متناسب و شخصی بود. دو تا جستار را از روی صوت پیاده و متن کرده بودند که متفاوت از دیگر متون بود اما توی ذوق نمی‌زد، توی ذوق من نزد یعنی.
و چه گنجینه‌ای بود... رنج واقعی آدم‌ها، آدم‌های واقعی، آدم‌هایی که هر کدام یادآور ایوب بودند و یک‌پا قهرمان برای خودشان و اطرافیان‌شان!