یادداشت ‌ سید امیرحسین هاشمی

        پارسال برای واحد تاریخ پهلوی این کتاب رو خودم خوندم. هر چقدر از تک‌تک لحظات کلاس دکتر کاظمی یاد گرفتم، از این کتاب یک ناامیدی عمیق نصیب من شد که هم تقصیر خود کتاب است، هم کتاب قربانی فضای کلی پژوهش علوم اجتماعی در ایران است که مشخصهٔ یکتای آن تهی بودن است. 

حقیقتا دردناکه انقدر تهی بودن و پوک بودن فضای پژوهشی تو ایران. یعنی واقعا ناراحت‌کننده است که معدود آثاری که در تاریخ توسعه ایرانه، اینجوری بدون روش‌شناسی و مسئلهٔ تاریخی نگاشته شده است.
این کتاب که توسط گروه مهندسی بیسار نوشته شده است، نه یک نخ تسبیح نظری-روشی دارد نه یک مسئله خاص از توسعه را مورد توجه قرار می‌دهد. صرفا کشکولی از یکسری اطلاعات مهندسی و زیرساختی در ایران است.

قطعا خواندن کتاب مفید است و اصلا از خواندش ناراحت نیستم، ولی کتاب آینهٔ تمام نمای تهی‌بودن پژوهشی در علوم اجتماعی ایرانه.
ناراحت‌کننده است.


ولی بازم می‌گم، اگه خواستید چیزی بخونید در مورد تاریخ توسعه صنعتی و زیرساختی در کشور، زحمت خوبی کشیده شده و خوندن کتاب خالی از لطف نیست.