یادداشت حنانه علی پور

        نمیتونم انکار کنم که خیلی زیبا بود،  اونم در درجه اول به خاطر موضوعش که تا به حال جایی نخونده بودم. کلا ایده ی جدید جزء اولویت هامه. بعدش هم به خاطر رنج هاشون که خیلی ظریف و شکننده و غمگین  نشونم می داد .
 ولی چون شخصیتش یه نوجوونه فضای کتاب  ناخودآگاه شبیه کتابهای این سنین میشه.تصویر سازی هاش  منو یاد مجموعه  «مدرسه ... است » دوران راهنمایی مینداخت 😄
داشتم فکر میکردم اونقدر عمیق که همیشه مدنظرمه نژاد پرستی رو نشون نداد. مثل بیچارگان فقر رو نشون نداد. بعد گفتم دقیقا چی رو میخوام که نشون بده؟؟ اتفاقا انقدر فقر و بی عدالتی و  چه و چه رو در قالب طنز پیچید که باورش نکردم . اگه داستان صد در صد واقعی باشه چقدر سخته زندگی کردنش...