یادداشت زهره دلجوی کجاباد

        بعد از مرگ چه اتفاقی برایمان می‌افتد؟ تولتز در این رمانش تصور خود را از زندگی پس از مرگ به تصویر می‌کشد. باز هم در نوشتن دیالوگ، صحنه‌سازی، گذار و شخصیت‌پردازی از این نویسنده‌ی خوش‌فکر یاد گرفتم ولی احساس کردم این رمان به اندازه‌ی دو رمان قبلی قوی و پرجاذبه نبود. به‌خصوص که دو تای قبلی و به ویژه به ویژه اولین رمانش (جز از کل) در آخرین بخش‌ها غافل‌گیری بزرگی برای مخاطب داشتند که این رمان آن را نداشت. گاهی احساس می‌کردم شخصیت‌ها تکراری هستند. بس که لحن و نوع کلماتشان مشابه شخصیت‌های دو رمان قبلی بود. بعضی جاها هم منطق داستان مخدوش می‌شد. مثلا کاملا متوجه می‌شدی نویسنده قصد دارد شخصیتش تنهای تنها باشد. نه پدری، نه مادری، نه عمه و عمو و خاله و دایی‌ای و نه حتی سگی. با همه‌ی اینها از خواندن هرچه باداباد لذت بردم و یاد گرفتم.