یادداشت فاطمه‌سادات هاشمیان

        این یک روانشناسی زرد نیست اما از یک کتاب خودیاری نباید انتظار درمان و کلمه‌های قلنبه و سلنبه داشته باشی!
🎙 این یک کتاب خودیاریه که در اون نویسنده، کیم سوهیون، تجربیات خودش و داستان زندگی مخاطبانش رو در ۶ بخش به عنوان یک مسئله شرح میده و به دنبال اون با توجه به نظریه‌های روانشناسی و جامعه‌شناسی کاملا خودمونی و بدون تملق اشتباه بودن اون باور خودآسیب‌رسان رو به خواننده نشون میده تا عمق زخمی که عامل درد و رنجش شخصیشه متوجه بشه و از اون با آگاهی و بینش بیشتر مراقبت کنه.

✍️ من در هنگام مطالعه اولیه این کتاب رو مرتب نخوندم‼️ دراپ هم نکردم👀 بلکه هر روز و از روی شانس یه صفحه رو انتخاب می‌کردم و می‌خوندمش. حقیقتا هم جملات شانسی بیشتر تکان دهنده به حساب میان. اما چند سال بعد و به خاطر ضبط پروژه صوتی چندماه رو مرتبا همراهش شدم و  یکی از چالش‌برانگیزترین تجاربم، اولین ضبط صوتی و گویندگیم رو در کنارش تجربه کردم که خیلی جالب بود چون درست در لحظه‌ای که نگران لحن و کیفیت کار بودم جمله‌ای خونده می‌شد که از باور و عزت نفس به خود روایت می‌کرد و خواه ناخواه آرامش رو به قلبم  هدیه می‌داد. 

پ.ن به تازگی ورژن صوتی رو گوش دادم و متوجه شدم چقدر مهربون  بودن با خود در تجارب اول کار سختیه اما خب اینکه تجربه اولم این کتابه خودش یه نشونه جالبه🥹🤭

آنچه خواهید آموخت: زخم‌های نقص و شرم روان خودت، مسیر پیدا کردن هویت و چالش‌های آدم خوب اجتماع بودن، زخم‌های کمالگرایی