یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        قلبم فشرده شد برای گیل عزیز عزیزم. از اون کتابای نازی بود که تمام مدت فکرت رو درگیر می‌کرد و نمی‌تونستی بذاریش زمین چون اندوه و خوشی گیل و پدرش و حتی بقیۀ شخصیت‌ها چنان در قلبت نفوذ می‌کرد که انگار عزیزان خودت بودن. انگار خودت بودی. از لحاظ روایی هم خیلی دوست داشتم که از زبان شخصیت‌های مختلف بود. کلاً از کتابای این طوری خیلی خوشم می‌آد چون زاویه‌دیدهای مختلف خیلی به گسترده‌تر شدن لایه‌های داستان کمک می‌کنن و به‌نظرم همه‌ی مامان باباها و روان‌شناس‌های کودک و معلم‌هایی که با بچه‌ها سروکار دارن باید این کتاب رو بخونن چون کلی می‌شد ازش یاد گرفت. و در نهایت اینکه واقعاً شرمسارم که نه مری پاپینز رو دیدم نه خوندم و در اولین فرصت فیلمش رو می‌بینم حتماً.
مرسی رعنای جادویی که مثل همیشه با پیشنهادهات شگفت‌زدم‌ام کردی. *: