یادداشت فاطمه توکلی

         کتاب #پراگ_در_تبعید نوشته ی هادی خورشاهیان

اول اینکه کتاب از انتشارات جذاب کوله پشتیه، و از اونجایی که کوله پشتی بیشتر تمرکزش روی کتابهای ترجمه هست تا تالیف، دیدن یک کتاب تالیفی فارسی (که انتشارات تاییدش کرده)  به خودی خود برای من یک مولفه مهم در انتخاب کتاب بود.
اما خود کتاب؛ شاید در وهله اول همه بگن یک داستان فلسفیه ، هر چند توضیحات پشت جلد یا خلاصه ای که توی سایت ها اومده واقعاااا بده و من ترجیح میدم تکرارش نکنم.

این کتاب نه کتاب مذهبیه ، نه رمان، نه فلسفی، نه اخلاقی ، نه ادبی، نه عرفانی ، نه علمی... پس ازش انتظاری که از این دست کتابها داریم رو نباید داشت. اما از طرفی این کتاب مجموعه ای از همه ی این شاخه هاست، نویسنده داره از یک روش نه چندان متداول استفاده می‌کنه تا یک سری پیام ها و حرف های مهم رو در قالب مثلا داستان بگه. قسمت غیرمتداولش همین قالبش هست. در واقع کتاب متشکل از مجموعه ای از روایت ها از راوی های مختلف هست. هر روایت بین دو تا حدود پنج شش صفحه میشه. روایت ها نه از هم منفک هستن، نه پیوسته، نه پراکنده نه منسجم. توی هر روایت ، راوی میاد مستقیما با خواننده حرف میزنه، و یه چیزی، خاطره ای از زندگی خودش میگه. طبیعتاً اسم یک سری آدم دیگه رو هم استفاده می‌کنه. روایت بعدی ممکنه از هر کدوم این آدم ها باشه ، و روایت بعدی می‌تونه هیچ ربطی به قبلی به لحاظ سیر داستان یا زمان و... نداشته باشه.
انگار شما بیفتی توی یک دنیا، با هر آدم این دنیا چند لحظه گپ بزنی. برخی راوی ها هم تکرار میشن اما روایتشون الزاما ادامه ی حرف های قبلی اون راوی نیست.
با این حال شما حال و هوای کلی کتاب، شخصیت پردازی عناصر و... رو درک می کنید و برای همین حس خیلی بدی از عدم انسجام و پراکندگی نمی گیری.
نویسنده هم رویکرد و مرام مذهبی استفاده کرده، هم در قالب داستان حرف زده ، هم به شدت فلسفی و پست مدرنه، هم جملات ادبی و اخلاقی زیبایی داره. خواننده دلش میخواد جواب خیلی سوال ها از داستان رو بفهمه، و تا حد زیادی هم بهشون پاسخ داده میشه، اما دیگه از یک جایی به بعد فقط از هر جمله لذت می بره و دنبال این نیست داستان به یک جای خاص برسه و تموم بشه.

من به جدیت میگم مدت ها بود از خوندن هیچ کتابی این قدر لذت نبرده بودم. حس شنیدن احساسات ، عواطف و تفکراتی که خیلی ظریف و دقیق هستن، حس می‌کنی بیان کردنشون سخته،حس می‌کنی بیشتر آدم ها بهش بی توجهن و اینجا داره بیان میشه.
من واقعا دوستش داشتم اما مشخصا می‌دونم سلیقه ی همه ی آدم ها نیست، و ممکنه شما دوستش نداشته باشین. با این حال مم از خوندنش لذت بردم گرچه الان به جز نوت های جذابی که میشه بهشون مراجعه کرد، چیز زیادی نمیتونم بگم