بسم الله الرحمن الرحیم

و بالاخره اخرین کتابی که از ادوگاوا دم دستم بود رو تموم کردم.
* کف زدن حضار
کتاب پیش رو شامل شش داستان کوتاه بود.داستان های این کتاب رو در حد متوسط ارزیابی می کنم و به جز آخرین داستان که خیلی به نظرم وحشیانه اما به جا اومد باقی زیاد نتونستن احساسات یا تعجبم رو بر بیانگیزند.
برعکس باعث میشدن خندم بگیره. در این کتاب جنون متفاوت از کتاب های دیگه ی ادوگاوا به چشمم اومد. سطحش کمتر بود( به جز داستان آخر ). 
عــــــــه یادم اومد، از یه داستان دیگه هم خوشم اومد راستی.
به نظرم نظریه جالبی رو مطرح کرد( داستان یکی مونده به آخر) و خب پیش خودم فکر کردم اگه میشد امتحانش کرد چه فاجعه ای که پیش نمی یومد.
در کل نویسنده خیلی اصرار داشت بر علم روانشناسی تکیه کنه و خب همین خیلی داستان هاش رو لوس کرده بود. ترجیح می دادم دست به نیروهای ماورا الطبیعی بزنه تا بخواد اویزون علم روانشناسی بشه.

پ ن1: ترجمه خوب بود ، راضی بودم.
پ ن2: این کتاب در کل از دید من متوسط بود، برای وقتای مناسبه که دارید یه کتاب سنگین می خونید و دلتون یه داستان سبک میخواد خوبه.