یادداشت ملیکا خوشنژاد
1401/12/23
اين كتاب يه مقاله نيست، بيشتر يادداشتهاى پراكنده و تاريک و روشن يه نويسندهى بزرگ دربارهى فرهنگ و باورهاى كهنی است كه دلش براشون تنگ شده؛ فرهنگ سايهها و ابهامهاى دوستداشتنى. فرهنگى كه هنوز آغشته به وضوح و روشنى كوركننده نشده. فرهنگى كه پذيراى ناشناختهها و سايههاست. خيلى دوستش داشتم و بااين كه ما ژاپنى نيستيم، اما فرهنگ سايه و ابهام در ادبيات و هنر و معمارى ايران هم بوده و مشخصاً هر روز داره از اصل خودش دورتر مىشه. من هم مىترسم از روزى كه انقدر زمين رو روشن كنيم كه ديگه نور ستارهها كه هيچ، مهتاب رو هم از خودمون دريغ كنيم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.