یادداشت fatemeh

        .
آندری یفیمیچ گفت:((بین اتاق کار گرم و راحت و این اتاق [اتاقِ تیمارستان] هیچ فرقی نیست. آرامش و رضایت انسان بیرون او نیست، بلکه در خود اوست
+یعنی چه طور؟
-آدم معمولی توقع بد و خوب را از بیرون دارد، یعنی از کالسکه و اتاق کار، ولی انسانی که فکر می‌کند همه‌ی اینهارا در خودش دارد...وجه تمایز آدم دانا، یا صرفا آدم فکور و تیزبین، دقیقا همین است که رنج را خوار می‌شمرد.
ایوان دمیتریچ چین به صورت انداخت:((درک...ظاهر،باطن...ببخشید ولی اینها برای من قابل درک نیست.))سپس بلند شد و باغیظ به دکتر نگاه کرد و ادامه داد:(( من می‌دانم که خداوند مرا از عصب و خون‌ گرم به وجود آورده است. و این بافت زنده، اگر مستعد زندگی کردن باشد، باید دربرابر هر عاملی که عصب‌های اورا تحریک کند، واکنش نشان دهد. و من هم واکنش نشان می‌دهم! به درد با فریاد و اشک واکنش نشان می‌دهم و به پستی با اظهار تنفر، به رذالت با انزجار. به نظر من اصلا چیزی که اسمش را می‌گذاریم زندگی، همین است. موجود زنده هرچه در سطح پایین تری باشد، حساسیت کمتری هم دارد و نسبت به عوامل تحریک کننده واکنش ضعیف‌تری نشان می‌دهد، و هرچه سطح تکاملش بالا تر باشد ، واکنشش در برابر واقعیات، حساسیت و جوش و خروش بیشتری خواهد داشت... ریاضت طلبانی که شما ادایشان را درمی‌آورید، آدم‌های خیلی جالبی بودند، ولی تعلیماتشان از دو هزار سال پیش متوقف شده و حتی یک قدم هم به جلو برنداشته است و در آینده هم برنخواهد داشت، چون عملی نیست و با اصول زندگی نمی‌خواند. این تعالیم فقط در اقلیتی با موفقیت همراه است که عمر خود را صرف مطالعه و حظ بردن از تعالیم مختلف می‌کنند، در حالی که اکثریت این را درک نمی‌کنند. تعالیمی که مبلغ بی‌اعتنایی به ثروت و رفاه باشد، مبلغ خوار شمردن رنج و مرگ ، اصلا برای اکثریت قریب به اتفاق آدم ها قابل درک نیست، چون این اکثریت نه با ثروت آشناست نه با رفاه. خوار شمردن رنج و مرگ هم برای آنها در حکم خوار شمردن خود زندگی است، چون تمام وجود انسان از احساساتی تشکیل شده مانند گرسنگی، سرما، رنجش، محرومیت و ترس هاملت وار از مرگ. تمام زندگی در همین احساس هاست: آنها ممکن است برآدم سنگینی کنند، می‌توان از آنها نفرت داشت ، ولی نمی‌شود خوار شمردشان . بله به این ترتیب تکرار می‌کنم: تعالیم ریاضت طلبان هرگز نمی‌تواند آینده‌ای داشته باشد، در عوض همان طور که می‌بینید، از اول قرن تا امروز چیزهایی که در حال پیشرفت هستند مبارزه است و حساسیت در برابر درد و توانایی پاسخ دادن به عوامل تحریک کننده...
.
پ‌ن:برای توصیف کتاب همین تیکش کافی بود..
.