یادداشت ت

        توقع زیادی ازش نداشتم ولی زیادی ناکافی بود. زیادی به محتوا اهمیت نمی‌داد. زیادی شعر می‌خوند. باور کنید، شنگول و منگول بیشتر از  این موجود بار محتوایی داشت!
خیلی نویسنده می‌تونست فابل رو اذیت کنه ولی انگار جداً عقیده داشت که باید لوس بار بیاد. این و از اون‌جایی می‌گم که یه ضعف عمیقی توی این شخصیت دیده می‌شد و دقیقاً از سر همین ضعف هم عاشق وست شده بود. آدم‌های مستقل هرگز این‌طوری نیستن. آدم‌های مستقلی که چندین سال رو تنها زندگی کردن و صد البته برای زنده موندن جنگیدن هرگز این ضعف و ناپختگی احمقانه به چشم نمی‌خوره. آدم‌های مستقل، آدم‌های عمیقی هستن. فابل زیادی سطحی بود.