یادداشت مریم رضایی‌نیا

        کتابی که یک سفرنامه نیست بر خلاف ادعایی که در جلد کتاب داشته! 

کتابی که گاه پر از احساسات شاعرانه‌اس که گویی کتاب شعر در دست داری  و گاه یک خاطره نگاری خیلی ساده می‌شود و بخش اعظم اش هم به روضه گذشته و مطالب تکراری
انصافا حتی در بعضی از پاراگراف‌ها حس می‌کردم حتی یک ویرایش ساده نشده
یعنی اینجور که نویسنده یک ضبط صوت روشن کرده در مکه و مدینه و حرف‌هایش را ضبط کرده
بعد داده یک نفر دیگر آن‌ها را پیاده کرده روی کاغذ و بعد هم نفر سوم چاپ کرده
مگر نه اینکه سفرنامه باید تو را ببرد به انجایی که نویسنده رفته و تو نرفته ای
تا بتوانی ببینی.؟ 
  اگر حامد عسکری آن را ننوشته بود و کسی دیگر که به لحاظ دین و مذهب هم قد او نیست،نوشته بود. چه می‌گفت برای منی که حج نرفته‌ام!!؟  این سوال ذهنی من است

تکرار بعضی مفاهیم و عبارات و روضه‌های زیاد کتاب بیشترین چیزی بود که آزارم داد

توصیفات زیبا و کلمات جدید و اینکه گویی خودش مقابلت نشسته و دارد خاطره می‌گوید برایم دلپذیر بود. 
این کتاب حتما ارزش یک بار و حتی چندبار خواندن را دارد.