یادداشت لیدی شکس جوان

        اولین تجربه من با موراکامی
انتظار خیلی بیشتری داشتم. اصلا داستانی درکار نبود! یا داشتن آبجو می‌خوردن یا باهم بودن یا هیچ کاری نمی‌کردن.
تنها چیزی که موقع گوش دادنش بهش فکر می‌کردم این بود که واقعا خداروشکر زندگی من مثل اینا نیست! خداروشکر که سالم زندگی می‌کنم! و واقعا خدارو صد هزار مرتبه شکر که سطح دغدغه های ما شبیه اینا نیست! خداروشکر که هنوز می‌فهمیم عشق چیه و با هوس فرق داره!
با شخصیت اصلی ارتباط نگرفتم. یکم منو یاد مورسو می‌انداخت. نه دقیقا ولی تقریبا. بهم این حسو می‌داد که هیچی براش مهم نیست و همش دروغ می‌گه.
نیم ستاره رو به خاطر جزئیات خوبش دادم ولی به نظرم این جزئیات خوب باید در خدمت یه داستان خوب می‌بودن. حالا که نیستن همون نیم ستاره کافیه.
و جدای از کتاب، کاش گوینده های آقا وقتی میخوان دیالوگهای شخصیت دخترو بگن صداشونو اونجوری نازک نکنن. خیلی عجیب می‌شه-