یادداشت sepide._.alian

        مناسب برای این روزها که بچه‌ها نیاز دارن از دنیای اطرافشون فارغ بشن.
من قبلا تعریف  کتاب رو شنیده بودم و خونده بودم ولی همش پیش خودم فکر می‌کردم یعنی بچه‌ها طنزش رو می‌فهمن؟ براشون جالبه؟ می‌تونن گفت‌وگو رو دنبال کنن؟ اما وقتی خنده‌های محیا و مرسانا رو موقع خوندنش دیدم مطمئن شدم که یه کتاب خوبه.  
قبلا براشون کتاب خونده بودم، اما متکلم وحده. یعنی من داستان رو تعریف می‌کردم اونا هم گوش می‌دادن، بعدش باهم راجب پیام کتاب صحبت می‌کردیم و تمام. ولی این‌بار چون کتاب گفتگومحور بود تصمیم گرفتیم هرکی به جای یکی از شخصیت‌ها صحبت کنه و اینجوری تبدیل به یه نمایش سه‌نفره‌‌ سرگرم‌کننده جذاب شد که حتی وقتی کتاب پیشمون نبود محیا می‌گفت سپیده من اون کوچولوعه می‌شم (منظورش ژلی بود) تو هم تک شاخ شو و شروع می‌کرد به صحبت کردن، یه جاهایی یادش بود و همون جمله‌های کتاب رو می‌گفت یه جاهایی هم به داستان شاخ و برگ می‌داد. و از این شاخ و برگ‌ دادن‌ها می‌فهمیدم که کل داستان رو متوجه شده و واقعا حس خوبی بود :")

تو این چند روز فهمیدم درسته کتاب خوندن جالبه آما کتاب خوندن با بچه‌ها واقعا جالب‌شگفت‌انگیزناکه **