یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        نام کتاب "عکسیّه" برگرفته از نام رساله دست‌نوشته‌ای است به نام "عکسیّه حشریّه" در دوران ناصری که درباره عکاسی نوشته شده و برای نخستین بار به روش چاپ سنگی در دوران قاجار به چاپ رسیده‌.
در کتاب حاضر تلاش شده تا با استفاده از مقالات متنوع و نظرات گوناگون، تبارشناسی عکاسی از منظر تاریخی و علمی و همچنین بحث‌های میان‌رشته‌ای و گفتمان‌های جدید خصوصا از پژوهشگران خارج از ایران مورد بررسی قرار گیرد.
عکاسی در ایران از دوران عکاسی به شیوه داگرئوتیپ (صفحه نقره‌اندود) با درخواست محمدشاه قاجار آغاز می‌شود. تاکنون درباره این شیوه اطلاعات و تصاویر چندانی در دست نبود اما در سال‌های اخیر با پیدا شدن چند سند، روزنامه‌های دوره ناصری و چند عکس به همین شیوه و همچنین تعدادی دست‌نوشته آگاهی‌ درباره این بخش از تاریخ عکاسی درحال کامل‌تر شدن هست. به نظر می‌آید این شیوه بیش از پانزده سال در ایران ادامه داشته است.
شیوه داگرئوتیپ با آغاز سلطنت ناصرالدین‌شاه در ایران پس از دو دهه همچنان دنبال می‌شد. اما با شیفتگی شخصی این پادشاه دوران قاجار روش‌هایی نو در عکاسی، ظهور و چاپ عکس پدید آمد و روش جدید کلودیون با استخدام عکاسی فرانسوی رواج پیدا کرد.
کتاب برای علاقه‌مندان به عکاسی و شیوه‌های سنتی آن و همچنین علاقه‌مندان تاریخچه عکاسی ایرانیان بسیار جذاب و خواندنی است.