یادداشت راضیه بابایی

        عمیق‌ترین گودال ذهن

یک دوست کتابخوان،از آن رفقایی که نمی‌شود حرفشان را نشنیده گرفت، توصیه کرد کتابی را با هم بخوانیم. کتابهای ریز و درشت نخوانده و نصفه را کنار گذاشتم و عید امسال را با چلنجر دیپ شروع کردم. 

نیل شوسترمن برای نوجوان خوان‌ها نامی آشناست یک نویسنده محبوب آمریکایی که هم فانتزی را خوب پیاده می‌کند و هم اهل رئال است. کتاب‌های چندگانه دارد و موتور تخیلش پر توان کار می‌کند.
من که حسرت نخوانده‌هایم هیچ وقت تمامی ندارد، این عید را فرصتی مناسب برای آشنایی با او یافتم.

چلنجر دیپ به شهادت شوسترمن‌شناسان به قدری با آثار دیگر او متفاوت است که توصیه می‌کنند به عنوان اثر اول او خوانده نشود. کتاب فضای داستانی تازه و غریبی دارد. با وجود اینکه از نظر داستانی بی‌نقص است به راحتی روی خوش به خوانندگان نشان نمی‌دهد.
از همان ابتدا فکر مخاطب را به کار می‌گیرد. خیلی صاف و صادق نمی‌شود فهمید داستان چیست.

امید واهی نمی‌دهم که اگر مثلا از ۲۰ درصد به ۳۰ یا ۴۰ درصد رسیدید، اوضاع عوض می‌شود و داستان اصلی مثل هلوی پوست کنده می‌زند بیرون...نه.
 از ابتدا تا انتهای داستان خواننده باید فسفر بسوزاند تا قصه را بفهمد چرا که راوی بی‌نظیر داستان یک بیمار دوقطبیِ اسکیزوفرنیِ است که کمی افسردگی و  وسواس فکری هم دارد.
فرم داستان بی نظیر است. شما لحظه به لحظه در حال کشف و شهود این نکته هستید که یک بیمار روانی دنیای پیرامونش را چگونه می‌بیند، درک می‌کند یا می‌فهمد.
کتاب نفس‌گیر، سخت، تلخ ولی گیرا  پیش می‌رود و رفته رفته می بینید نویسنده چه قدر کارش را خوب بلد است. از دستم در رفته است که چند بریده از کتاب را علامت زده‌ام!
 ولی فضای خاص داستان طوری است که نمی‌شود به یک کتابخوان مبتدی یا تازه‌کار معرفی شود. شک دارم که مناسب تمام بازه‌های سنی نوجوان باشد.(به کوچکتر از ۱۵ ساله‌های کتابخوان، معرفی‌اش نمی‌کنم) 
همه چیز این اثر از جمله ترجمه، درجه کیفی بالایی دارد. نویسنده کاری کرده است که خواننده عادی حال یک بیمار روانی را درک کند.
توصیفات، تلخیص و بازسازی صحنه‌ها به بهترین وجه پیاده شده است و شوسترمن نشان می‌دهد نبوغ غیر قابل انکار در داستان سرایی دارد.

در انتهای کتاب به این نکته اشاره می‌کند که به علت درگیری فرزندش با اسکیزوفرنی داستان ننوشته است بلکه تا جای ممکن به واقعیات پایبند بوده است.

کتاب قابل توصیه به بزرگسالان و نوجوانان با شرایطی که ذکر شد می‌باشد.
به علت اینکه مخاطب کتاب عام نیست و ممکن است شماری از خوانندگان توان تمام کردن کتاب را نداشته باشند(به علت فشار روحی به خواننده) و خوانش کتاب صبوری ویژه‌ای بطلبد، لذا از دادن امتیاز کامل ۵ به این کتاب خودداری می کنم.

هرچند لیاقت امتیاز کامل را دارد ولی ۴.۵ را برای آن مناسب می‌دانم.

🌎https://eitaa.com/vazhband
      
591

42

(0/1000)

نظرات

ممنون از حمایتتون از حقوق خوانندگان 😁 ولی برای امتیاز دادن به کتاب خود کتاب رو در نظر بگیرید. فشار به خوانندگان در این کتاب هم نشون دهنده قدرت قلم نویسنده‌ست و در خدمت داستان. 🥲
1

0

😄من این نکته را فاکتور مهمی می‌دانم.
این کتاب با وجود قدرت قلم بین نوجوانان، اگر کتابخوان حرفه‌ای نباشند و عادت به این نوع روایت نداشته باشند، زیاد محبوب نیست. از یک نوجوان که عادت به مطالعه کتابهای قطور چند جلدی آمریکایی داشت،خواستم این کتاب را بخواند.  متاسفانه در همان ابتدا کتاب را رها کرد. از طرف دیگر باز هم در مخاطبان نوجوان دیدم فضای غم‌آلود عامل دیگری در رها کردن کتاب  توسط آنهاست. خوب در این حالت یعنی کتاب در  آن بازه سنی خیلی محبوب نیست و چون امتیازی که به کتاب‌ها می‌دهم همه‌جانبه است، نمی‌توانم مخاطب را به کل نادیده بگیرم.
 

0

زینب🌼

زینب🌼

1404/1/17

کاش نسیمی که برستاره ای وزید رو هم بخونید😢
خیلی قشنگ مینویسید و خیلی دلم میخواد نقد شما رو درباره ش بخونم.
2

0

ممنونم😍. انشالله کتاب نسیمی که...رو می‌گذارم  نوبت خواندن. 

0

زینب🌼

زینب🌼

1404/1/18

خوش بخونید🌼🌱
@R.Babaee 

0

خیلی خیلی خوشحال هستم که میبینم در مورد این کتاب یاداشت نوشتید 🥹 
من وقتی این کتاب رو به عنوان هدیه تولد گرفتم و خوندم ۱۵ سالم بود و آنچنان این کتاب روی من تاثیر گذاشت که نمیتونم بیانش کنم میتونم بگم توی تمام مدت خوندن این کتاب من توی به حال و هوای دیگه بودم انگار یه آدم دیگه شده بودم انگار با چشم باز رویا میدیدم و با چشم بسته هم میرفتم توی یه هپروت از جنس اون صمغ درختی که حشره های باستانی توی گیر کردند 🪲
هنوز هم وقتی به دورانی که این کتاب رو میخوندم فکر میکنم در عجب میمونم  مثل شیدا و مجنون ها شده بودم .
باورش عجیبه ولی من حتی صدای  کیدن رو توی سرم می‌شنیدم .
 
2

1

بله. باورم میشه... خیلی کتاب خاصی بود. ماشالله که در ۱۵ سالگی این کتاب رو خواندی👏👏 

1

مرسی عزیز 
اون دوستم که این کتاب رو برام هدیه گرفت فکر کرد که خیلی خلاصه پشت کتاب شبیه حرف ها و نظراتمه 
خیلی خوشحال این فکر و کرد و برام این کتاب رو گرفت 
@R.Babaee 

0

باید بگم من اون موقع عاشق این کتاب شدم واقعا عاشق این کتاب شدم .حتی با این که تا وسط یا حتی اخر های  کتاب تو متوجه نمیشی که داره چه اتفاقی میوفته و حتی تا یه جایی از داستان نمیدونی که راوی اسکیزوفرنی و پارانویا داره  ولی به نظرم این پیچیدگی از اون جنس پیچیدگی های خسته کننده نبود چیزی بود که من رو مشتاق و مشتاق تا میکرد .
خودم اون موقع این شکلی تشبیهش میکردم که مغزم موقع خوندن این کتاب مثل کیک کشمشی میشه که توی فر منفجر شده .
الان خیلی خوشحالم که همچین نظر و یاداشت قشنگ و حرفه ای در مورد کتاب محبوبم خوندم  بازم میگم خوشحال که یه نفر دیگه هم چلنجر دیپ رو خونده و دوستش داشته 😭
(آخه به هرکی میگیم نمیخونه ⁦=⁠_⁠=⁩)
حتما بهتون پیشنهاد میکنم کتاب های دیگه نیل شوسترمن رو هم بخونید این مرد خارق‌العاده ست باور کنید . کتاب بی آبی داس مرگ ابر تندر و پژواک هم از این نویسنده شاهکار هستند 
2

0

حتما حتما... اصلا از شوسترمن خیلی خوشم اومد. قشنگ مغز آدم رو به کار می‌گیره اونم نه بیخود و برای یک مشت حرف بیخود، ته کتاب احساس رضایت می‌کنه خواننده کاملا 

1

مجموعه  داس مرگ هم دقیقا همین طور هست وقتی میخونیش  میفهمی که این داستان فقط یه علمی تخیلی و دیستوپیا نیست همه چیز توی این کتاب نماده ،نماد هایی که باید خوب بهشون فکر کنی تا توی زندگی، بشریت و جامعه مصداق هاشون رو ببینی و در عین حال اینطوری نیست که کتاب شعار بده و دقیقا به چیزی اشاره کنه بلکه خواننده باید دریافتش کنه مثلا برای من شخصیت ابر تندر تمثیلی از خدا بود 
وای مجموعه داس مرگ خیلی خوبه زیادی خوب نوشته شده پرداخته شده و به شخصه این مجموعه رو شاهکار می‌دونم 
@R.Babaee 

1