یادداشت Tiyara banani

        وقتی جلد اول جنگ تریاک رو شروع کردم، واقعاً هیجان‌زده بودم.جلد اول قوی و جذاب بود — هم از نظر داستان و هم از نظر پرداخت شخصیت‌ها، مخصوصاً رشد رین که از یه دختر فقیر  که تونست با بهترین نمره تو سینگارد پذیرفته شه  همین شروع قوی باعث شد سطح توقعم برای ادامه‌ی داستان خیلی بره بالا. ولی متأسفانه جلد دوم و سوم اون‌جوری که باید و شاید، منو راضی نکردن.
بزرگ‌ترین مشکلم با خود شخصیت رین بود. هرچی داستان جلوتر رفت، بیشتر حس کردم داره احمقانه تصمیم می‌گیره و انگار هیچ‌وقت از اشتباهات گذشته‌اش درس نمی‌گیره. و مدام به ادم ها این فرصتو میده که ازش سواستفاده کنن،  رین به‌جای اینکه قوی‌تر و آگاه‌تر بشه، بیشتر داشت فرو می‌پاشید و لج‌بازتر می‌شد.
تنها کسی که واقعاً برام قابل احترام موند، کیتای  بود، وفادار، باهوش و دلسوز. تا آخرین لحظه هم پشت رین وایساد، حتی وقتی دیگه همه چیز از کنترل خارج شده .