یادداشت زهرا نجاری

        متاسفانه ارزش خوندن نداشت. در تمام طول کتاب مدام از زاویه دید یک شخصیت می پریدیم به زاویه دید شخصیت بعدی و این طوری میون دو تا زن و یک مرد دست به دست می شدیم. حالا فکرهاشون چی بود؟ چرا فلانی حرف زد؟ چرا فلانی نگاه کرد؟ چرا فلانی نشست؟ چرا فلانی پا شد؟ یعنی فکر کنم بیشترین کلمه ای که توی این کتاب به کار رفته «چرا» باشه. اتفاق خاصی هم آخه نمی افتاد. هیچی! هیچ! کل ایده ی کتاب رو میشد شاید در یک داستان کوتاه جمع کرد و تمام.

ضعیف بودن پیرنگ و شخصیت پردازی و توصیفات یک طرف، اینکه یک جا وسط پاراگراف فارسی ناگهان نوشته بود:«های فایو» یک طرف دیگه. یعنی مثلا می نوشت فلانی زد قدش چی می شد؟ خیلی برام سواله بدونم چرا اون وسط باید می نوشت های فایو؟

خدا رو شکر تموم شد و راحت شدم.