یادداشت حسنشونم

        این کتاب رو برای اولین بار کلاس چهارم که بودم خوندم و الان بعد از گذشتن این همه سال خاطرات جالبی رو برام زنده کرد. بعد خوندن این کتاب بود که منم دلم خواست با دوستام یه چیزی شبیه "کتری قهوه" بسازیم که یجور پناهگاه باشه که دور هم جمع بشیم و بازی‌ها و ماجراجویی‌های بعدی‌مون رو داخلش برنامه‌ریزی کنیم و همین کار هم کردیم. جایی که ما ساختیم شبیه کتری قهوه نبود، ولی مبدا تمام بازی‌ها و ماجراجویی‌های بعضا خطرناک ما هم بود.