یادداشت مصطفا جواهری

        تلخ، تلخ و تلخ!

این کتاب دو داستان بلند دارد. اولی که تمام شد کتاب را رها کردم و عطای خواندن داستان دوم را به لقایش بخشیدم.
مرادی کرمانی عزیز، ابتدای کتاب متنی نوشته به جهت بازبینیِ پس از هجده سال از نوشتن کتاب جهت تجدید چاپ. آنجا گفته که خودم هم تعجب می‌کنم که چقدر عجیب و تلخ نوشته‌ام.
فکر نمی‌کنم چندان مناسب نوجوان‌ها باشد. یعنی اصلا به گمان من مناسب هیچکس نیست این کتاب. 
البته نوشتنش هم اتفاق ارزشمندی بوده است. روایت تلخیِ کودکانی که به اخبار در قالیباف‌خانه‌های کرمان و حومه‌اش به کار گرفته می‌شده‌اند.

تنها وجه مثبت کتاب برای من، لهجهٔ شیرین کرمانی است.
همین.