یادداشت کاف‌اِی

        برای روح ِ توحید، قیام و خون‌خواهی ثارالهی.

این کتاب به ترتیب صحبت جوری، و به ترتیب محتوا جور ِ دیگری می‌تواند باشد.
آن‌جا که شریعتی از خون‌خواهی قبیله هابیل در مقابل قابیل حرف می‌زند،
و آن‌جایی که مطهری از قیام و انقلاب حرف می‌زند،
و آن‌جایی که سیدعلی‌آقا از روح ِ واحد و نفی طبقات و برابری حرف می‌زند.

هم می‌شود کتاب را از اول به آخر خواند
و هم از آخر به اول.

مهم این‌ست که هر سه تکمله‌ی دیگری‌اند.

سیدعلی‌آقا از روح قرآنی حاکم بر انقلاب حُسَین می‌گوید
مطهری ِ شهید از بعثت و تحول ِ درونی ِ انقلاب حُسَین می‌گوید
و شریعتی،
تمثیل و داستان و ادبیات را چاشنی مبنا می‌کند.

شاید هرکدام از ایده‌های این سه متفکر، کامل‌تر و شفاف‌تر و مفصل‌تر و دقیق‌تر در کتاب‌های شخصی‌شان پیدا شود،
اما برای من این هم‌نشینی و برادری و کامل‌کردن یک‌دیگر، از همه جذاب‌تر  و شیرین‌تر بود.