یادداشت محمدرضا ایمانی

        چون حدود هفده سالگیم کتاب رو خوندم خیلی از محتواش چیزی یادم نیست ولی یادمه که مشخصا استاد شهید از ظن خود یار حافظ شده. کلا دغدغه‌ش این بوده که حافظ رو از دهن گرگ ماتریالیسم بکشه بیرون و برای همین مجبور شده به زور منتسبش کنه به جماعت عرفا. یه روزی این خوانش رو خیلی دوست داشتم و راحت قبولش کردم اما الان این دوگانه‌ها رو تو فهم حافظ ره زن می‌دونم.
کلا فهم شهید مطهری خیلی بسته به زمانه خودش بوده و این برای مایی که از اون زمان گذر کردیم شاید دیگه وجهی نداشته باشه. امیدوارم یه روزی فرصت بشه و این باب رو تخصصی‌تر باز کنم.