یادداشت Mohsen Kohestani

        کتاب اونقد که فلسفی بود و حرف داشت داخلش که حقیقتا هیچ جمله ای که نماینده ی فلسفه ای این کتاب باشه نمیتونم به زبون بیارم جز اینکه  انسان در جهان بی معنا خودش باید به وجود خودش معنا بده و به معنای واقعی کلمه زندگی کنه و اصیل هم زندگی کنه (اگزیستانسیالیسم)
زندگی کن،عشق بورز،از همین الان لذت ببر،کار کن اما برای خودت و لذت از زندگی  
دنیای ما تشبیه شده  به یک گودال شنی که حس میکنیم داخلش زندانی شدیم و باید خودمونو ازش خلاص کنیم و به جای بهتری بریم اما کجا؟غافلیم از اینکه هرجا که باشیم میشه زندگی کرد و چیزهایی برای لذت  بردن پیدا کرد
 و در یک کلام زندگی رو تا قطره ی آخر بنوشیم