یادداشت امین

        ایدۀ کتاب بامزه بود. شروع نسبتاً خوبی داشت. طنز جالبی توی کتاب جاری بود. اما جلوتر که رفت، حوصله‌سربر شد. نویسنده‌ها هر ایده‌ای رو که به ذهنشون رسیده بود توی این کتاب خالی کرده بودند و کتاب تبدیل به آش شله‎قلم‌‎کاری شده بود که اصلاً خوشمزه نبود. یه جاهایی از بس حرف بی‌ربط می‌زدند دوست داشتم بزنم توی دهن تک‌تکشون. بعضی از تیکه‌ها و لحظه‌های بامزۀ کتاب وابسته به زمانه و الان که مدت‌ها از نوشتن کتاب گذشته و دنیا شکل متفاوتی با زمان نوشتن این کتاب داره، بی‌مزه یا لوس شده‌ن. پایانش هم متاسفانه کلیشه‌ای و نچسب بود. خلاصه که خیلی بهش امیدوار بودم، اما در کل توی ذوقم خورد. با این حال حتماً سریالش رو می‌بینم، چون حس می‌کنم سریالش می‌تونه خیلی جذاب‌تر باشه.

دربارۀ ترجمه هم بگم که واقعاً ضعیف بود. متن خیلی جاها بد یا اشتباه برگردان شده بود. مترجم هر جایی که نتونسته بود شوخی خاصی رو در بیاره، به خودش زحمت نداده بود و اون بخش رو حذف یا دیالوگ‌ها رو خلاصه کرده بود. ویراستاری کتاب از اونم بدتر بود. کتاب پر از غلط املایی، نگارشی و ویرایشیه و انگار از صد کیلومتری ویراستار عبور هم نکرده.


«او زیبا بود، اما زیبایی‌اش به آتش‌سوزی جنگل می‌مانست. چیزی که از دوردست قابل تحسین بود، اما از نزدیک نه.»