یادداشت محمدهادی رمضان‌زاده

مادام کاملیا
        سانتی‌مانتالیسم فرانسوی! طبق معمول یک عاشق شکست‌خورده که مریض و بدحال است و در بالین مرگ، پزشک به دادش می‌رسد و ماجرای شب هجران خودش و مادام کاملیا را برای مخاطب تعریف می‌کند که دوزار پیچش داستانی، تعلیق و حتی زیبایی ادبی داخلش نیست. من گول خوردم و خریدمش و تا صفحه آخر منتظر اتفاق هیجان انگیزی بودم، ولی چیزی دستگیرم نشد! عاشقانه فرانسوی خوب می‌خواهید؟ فقط دزیره! با کمی اغماض؟ مادام بواری!
      
11

1

(0/1000)

نظرات

مادام کاملیا چندان جالب نبود. اونقدری که ازش تعریف میشه.
ولی دزیره و مادام بواری هم جالب نبودن
مخصوصا مادام بواری که فاجعه بود ...
1

1

من دزیره رو دوست داشتم، به‌خاطر فرم خاطره‌نگاری و مبتنی بودنش بر واقعیت و تم تاریخی که به نظرم، اصل ماجرا بود. مادام بواری رو هم به سختی خوندم، بله خیلی جالب نبود😂 

0

دزیره یک مقداری بحثهای تاریخی‌ش مشکوک بود
 نویسنده خیلی جانبدارانه نوشته بود و قابل اعتماد نبود
هرچند ناپلئون آدم حسابی نبوده ولی این کتاب گویا عمدت علیه ناپلئون بود. جزئیاتش هم که صرفا تخیلات نویسنده بود. 

0