یادداشت نرگس سادات فاضلی

        از "بازمانده‌روز" نوشتن سخت است، مثلِ خواندنش.
کتابی شخصیت محور است، اتفاقات پرچالشی نداریم و جز در انتهای کتاب،ضربانِ خاصی احساس نمیکنیم. "استیونز" بعد از یک عمر در قامتِ پیش‌خدمت‌ زندگی کردن، حالا سفرکوتاهِ تک نفره ای آغاز کرده است. او همانطور که رو به جلو می رود، در گذشته خود شناور میشود و خاطراتش را مکتوب میکند. چندلایه بودن وجزئیاتِ دقیقِ داستان، نشان از قوی بودنِ قلم نویسنده است.نویسنده ای که برنده جوایز بسیاری بوده است. 
مدت زمان زیادی از خواندن کتاب میگذرد. جزییات کمتری در خاطرم مانده است، اما استیونز اسیر در قوانینِ سخت و غیرقابل انعطاف خود را یادم هست.کسی که تمایلات صحیحش را به سبب تعصب و افراطش در مسئولیت پذیری نادیده میگیرد. 
زبانِ سخت و کلاسیک متن کاملا متناسب با شخصیت و سبک زندگی انگلیس و انگلیسی ها انتخاب شده است، مانند انتخابِ مترجمِ کاربلد که از ادبیاتِ قجری استفاده میکند. 
خوشحال کننده ست که استیونز شرایط بسیار سفر کردن نداشت. سفرِ شش روزه، ساده و بی حاشیه او یک کتابِ ۳۲۰صفحه ای شد، اگر سفری طولانی مدت میرفت، چندجلد کتاب چاپ میشد؟! 🥴

یادداشت کامل و دقیقی نیست، اما یادداشت نوشتن، حتی در حد یک خط برای کتاب های خوانده شده را دوست دارم.(: 

#کتاب‌طور. 
#یادداشت.
#اللهم‌ارزقناسفر.