یادداشت روانشناس آدمخوار (سهند)

        سقوط مفهوم انسانیت
چه چیزی میتونم برای گفتن خلاصه ی کتاب بگم؟ داستان برام خیلی بهم ریخته بود پس صرفا اسمشو میزارم « تک گویی عجیب غریب» .
مارک منسون در کتاب هنر رندانه به **م گرفتن می نویسه: «همه ی ما به فردی نیاز داریم تا حقیقتی که ازش فرار می کنیم رو تو صورتمون بکوبه» و آلبرکامو در این کتاب همین نقش رو به عهده می‌گیره و به صورت غیرمستقیم شروع به نقد و قضاوت انسان و جامعه می کنه و یک شخصیت منفور رو میسازه تا صرفا این واقعیت رو به صورت مخاطب بکوبه که تفاوت آنچنانی با تک شخصیت کتاب نداره.
همون طور که در گزارشم موقع خوندن این کتاب گفتم ، فهمیدن و درک کتاب برام بسیار دشوار بود و بی شک سخت تربن کتابی بود که تا امروز خوندم و البته که ترجمه نه تنها کمکی به فهم بهتر نکرد بلکه به سختیش افزود.
مطمئنم که در آینده با یک ترجمه جدید باز سراغ این کتاب خواهم رفت تا شاید بتونم باهاش ارتباط بگیرم و درکش کنم.
در نهایت ، این کتاب رو به چه کسانی پیشنهاد میکنم ؟ کسانی که تجربه خوندن کتاب های فسلفی سنگین رو دارند و با مکتب فلسفی آلبرکامو آشنا هستند.





پ.ن: آیا تنفر از آدمیت تنفر به خود حساب می شود؟