یادداشت ریحانه

        مردی در تبعید ابدی.
این کتاب را نه برای خودم که برای مادرم از کتابخانه امانت گرفته بودم. مادرم نخواند و من خواندم. ابتدا احساس می‌کردم جالب نخواهد بود و دوستش نخواهم داشت و احتمالا داستانی نیست که مورد پسند من باشد. هم جالب بود و هم دوست داشتنی و دلنشین.
نثر و نوشتار آقای ابراهیمی بسیار زیبا و دلپذیر است و باعث می‌شود  آدم دوست داشته باشد بیشتر و بیشتر بخواند و کتاب را کنار نگذارد. خصوصا آن اوایل داستان، چه صحبت ها و گفتگوهای جذابی بود. بسیار لذت می‌بردم و باعث لبخند های کوچکی می‌شد.
هر چه جلو میرفت اما این جذابیت برای من کم و کمتر می‌شد. داستان، روایت دقیقی نیست. کتابی نیست که بخواهیم از آن به عنوان یک زندگی نامه جامع و کامل یاد کنیم. به هر حال برای منی که هیچ چیز از زندگی این ملای عزیز نمی‌دانستم جالب و خواندنی بود. شرح اتفاقات کلی و سرگذشتی کوتاه از جناب ملاصدرای شیرازی ست که به واسطه توانایی و نگرش‌ خاصش تبدیل به شخصیتی شاخص در علوم حکمت و کلام و فلسفه ایران شد. آن قسمت های فلسفی را به راحتی نمی‌فهمیدم و الان هم نمي‌توانم بگویم چیز زیادی یادم مانده، اما برای آشنایی کوتاهی با نگرش ملاصدرا فکر می‌کنم کافی بوده باشد.
خلاصه علی رغم اینکه تصمیم نداشتم آن را بخوانم، جذابیت و نثر زیبای آقای ابراهیمی باعث شد که با همان چند صفحه کوتاه که ابتدا مطالعه کردم تا صفحه آخر با آن همراه شوم و از این بابت خوشحال و راضی هستم.
تفکر و آگاهی در کتاب هم به نوبه خود جالب و خواندنی بود. آن مبارزه طلبی و دل‌زدگی ملاصدرا از ملایان حکومتی و متحجران، و این محکوم بودن او به تبعید ابدی، از نکاتی بود که به یادم خواهد ماند.