یادداشت تارا

        حدودا صد صفحه آغازین کتاب ابدا کششی برای جذب مخاطب ایجاد نمیکرد حداقل برای من ؛نه به دلیل قلم نویسنده که بسیار هم قوی توصیف میکرد نکبت و سیاه روزی را .بلکه به دلیل شرح روزمرگی و طولانی شدن توصیفات و کسل کننده شدن شرح بدبختی کاراکتر.
از جایی که جنایت رخ داد تازه داستان مهیج شد و اتفاقات پشت سرهم سرازیر شدند به طوری که زمین گذاشتن کتاب را اندکی مشکل میکرد.
بخش جذاب کتاب مربوط می شود به شرح افکار جانی و تنش های روانی  و کشمکش های درونی او که به خوبی روانشناسی شده بود.
به توانمندی داستایوفسکی برای نویسندگی ایمان اوردم. خیلی جزئیات ریز و درشتی تو کتاب مطرح شده از افکار راسکلینکف که نشون دهنده دنیای درونی یک انسان بعد از ارتکاب به قتل هست. با این اثر، بسیار علاقه مند شدم کتابهای دیگر این نابغه ادبی رو بخونم.