یادداشت سیده زینب موسوی

        این کتاب جلد اول از یه مجموعهٔ پنج جلدیه.
شروعش خیلی خوب بود و رازی رو مطرح کرد که آدم برای کشفش تا آخر کتاب می‌ره، پایانش هم جالب بود و طوری شد که اصلا انتظارش رو نداشتم. با این حال، این وسط اینقدر بی‌نمک بود که انگیزه‌ای برای خوندن جلدهای بعد ندارم و در حد اینکه برم خلاصه‌ش رو بخونم و ببینم چی میشه برام کافیه.

کتاب ماجرای یه پسر ۱۱ ساله‌ست که با وجود مخالفت شدید پدرش و علی‌رغم میل خودش (به خاطر هشدارهای همین جناب پدر) پا تو یه مدرسهٔ جادویی به اسم مجستریوم می‌ذاره. 

جلد اول مجموعه ۱۰ سال بعد از آخرین جلد هری پاتر منتشر شده و خب شباهت‌هایی تو ایده‌های اصلی این دو تا کتاب میشه پیدا کرد.
ولی به نظرم با وجود جذاب بودن ایده (در عین تا حدی تکراری بودن) اصلا نتونسته بود کار رو خوب از آب در بیاره.

تو هری پاتر ما کلی شخصیت جذاب داریم که آدم رو دنبال خودش می‌کشونه، اینجا حتی شخصیت منفی رو مخی نداشت که هی تو طول داستان از دستش حرص بخوری 😅 و بتونه جذابیتی مثل رقابت گریفندور و اسلیتیرین برات ایجاد کنه. دوستی سه تا شخصیت اصلی (که دقیقا مثل هری پاتر شامل دو تا پسر و یه دختره) هم اصلا به جذابیت و نمک دوستی هری، رون و هرمایونی در نیومده بود...

بعد تو هری پاتر حتی خود مدرسه هم به شدت جذاب بود، با کلی راز و رمز منتظر کشف شدن... اینجا ولی مدرسه و کلا آموزش جادوگری خیلی بی‌نمک بود به نظرم.

این جلد اول اصولا هیچ نکته و صحنهٔ بدی نداشت و از این جهت به نظرم حتی می‌تونه برای نوجوون کم‌سن و سال هم مناسب باشه، ولی خب نمی‌دونم اوضاع جلدهای بعدی چطوریه...


هر پنج جلد هم تو طاقچه بی‌نهایت موجوده.