یادداشت نیما اکبرخانی

                کتاب خوبی بود مثل باقی کارهایی که از بکمن خونده بودم . در این اثر هم بکمن رفته سراغ یه مشکل روانی دیگه که فکر می کنم اسمش هست اندوه پس از فقدان . ما آدم ها به صورت خیلی طبیعی بعد از از دست دادن عزیزی همه دچارش می شیم . داستان نوه ای که مادر بزرگ و دوست محبوبش رو از دست میده با بیان بکمن می تواند برای ما تا حد زیادی کارساز و راهگشا باشد. 
خوب است بخوانید 
پی نوشت : ماند فقط بریت ماری اینجا بود را بخوانم.