یادداشت Sepehr Karimi

        خیلی یادآور نمایش‌های دیگه بود برام. گاهی چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد و حتی یکم یادآور نمایش‌های Angry young men. میدونم از نظر موضوعی و محتوا خیلی تفاوت بین اینا هست اما بازم این حسو بهم داد.
به نظر من کلا کار خوبی بود و ارزش یه بار خوندن رو داشت. اما خیلی نظرات متناقض میخونم که این بهترین کار یعقوبی هست یا نیست. امیدوارم بهترین نباشه و کارای بهتر بتونم ازش بخونم.