یادداشت روژان صادقی

                اولین تجربم از خواندن داستان های هاروکی موراکامی خیلی دلچسبم نبود. بله البته که کتابی بود که مجبورت میکرد صفحه ها را ورق بزنی تا به انتها برسی ولی پایان،از این حرفا ناامید کننده تر بود.
موضوع بسیار خوبی بود که بسیار بهتر از این میتونست بهش پرداخته بشه ولی موضوع لابه لای حرفهایی که جایش در این کتاب نبود پیچیده شده بود و از خود اصلی اش چیزی باقی نمانده بود.
شخصیت هايي خام و داستان پردازی خام. به طوری که معما هايي مطرح میشد و در نهایت هم به جوابی قانع کننده ختم نمیشدند.
کاش برای اولین خوانشم از این نویسنده کتاب ديگه ای انتخاب کرده بودم که الان این دید بد نسبت به هاروکی موراکامی و ادبیات ژاپن نداشتم.