یادداشت Sh. Taeb

        اگر بخوام یه مقایسه کلی بین تموم کتاب ها تا کتاب چهارم داشته باشم ، باید بگم که شخصیت آپولو واقعا تا اینجای کار حسابی تغییر کرده .همون خدای مغرور و از خودراضی که فکر میکرد دنیا مال خودشه، الان اینجا یه آدم (یا بهتره بگیم یه خدا) کاملاً متفاوته.از یه موجود حقیقتا غیرقابل تحمل و ضعیف ، به یه شخصیت دوستداشتنی و قوی تبدیل شده که برای دوستاش واقعاً دل میسوزونه. البته این رو هم باید اشاره کنم که نویسنده یهویی اون رو به قوی ترین کارکتر تبدیل نکرده و هنوز ضعف ها و ناتوانی های خودش رو داره و سعی میکنه با وجود اون ها هوای دوستاش رو داشته باشه ( به خصوص بعد اتفاق شوکه کننده ای که توی جلد قبلی افتاد)
اما واقعاً چه چیزی این کتاب رو اینقدر خاص میکنه؟ جوابش واضحه: خود آپولو! یعنی یه خدا که روایت ماجرا رو به عهده گرفته، ولی به جای نعره کشیدن و فرمان دادن، همش داره نق میزنه و از ترس جیغ میکشه و غرغر میکنه ! تصور کنید تو یه صحنه ی خیلی خطرناک و نفسگیر که یه هیولای وحشتناک داره حمله میکنه و ناگهان راوی داستان (همون خدای خورشید!) با لحنی کاملاً جدی و وحشتزده میگه: "وای نه، بازم این یکی؟ من واقعاً با موجودات چنددست چندپا رابطه ی خوبی ندارم، لطفاً یکی بیاد کمکم کنه!
اگر بخوام یه ایراد کوچیک از این مجموعه (که اقتضای اون هستش) بگیرم غرق شدن کامل داخل ماجرای خدایان یونانی و رومی و استفاده از اصطلاحات زیاد به زبان لاتین و آوردن اسم تعداد زیادی از شخصیت های اصیل یونانی و رومی ناآشنا هستش که برای من خواننده یکم آزاردهنده بود اما خب نویسنده برای حل این مسئله برای تک تک کلمات در آخر کتاب راهنما گذاشته و شاید اگر کل مجموعه های ریک ریوردان رو پشت سر هم بخونی این موضوع کمتر به چشم بیاد و اذیت کننده نباشه.
جدای از تمامی این بحث ها کتاب دوست داشتنی ای هستش و خیلی راحت خوانه و با وجود به شوخی های ریز و درشت آپولو و لحن طنزآمیزش کتاب کشش خوبی داره . البته باید حتما به این نکته هم اشاره کنم که بهتره برای شروع این مجموعه اول سراغ مجموعه پرسی جکسون بعد قهرمانان المپ و درنهایت به سراغ مجموعه آپولو برید تا بتونید راحت تر بتونید توی جریان اتفاقات همراه شخصیت ها بشید .