یادداشت امیر اَم

        در مورد آثار مرحوم ابراهیمی زیاد شنیده بودم ولی نمیدانم چرا اینقدر دیر به خواندنشان اقدام کردم. آن قدر با این کتاب و موضوعش همزاد پنداری کردم که پیوسته خواندمش. 
دوران دانشجویی من هم همینگونه گذشت و علاوه بر تحصیل نصفه و نیمه فقط کار می‌کردم؛ تقریبا همه‌ی ساعت‌های شبانه روز را پر کرده بودم ولی پس از دانشجویی و ازدواجم کلا متفاوت شد، یک کار ثابت و زندگی بدون حاشیه و هیجان را انتخاب کردم؛ در واقع مثل نویسنده کله‌شق نبودم.
در مجموع  این قلم و نوشته برایم خیلی دلنشین بود...