یادداشت الهام قنبری

         سفری  از دل فقر و شرم ، به سوی آگاهی، انتخاب و رهایی.نویسنده با نگاهی عمیق و در عین حال بی‌پرده، از زندگی مادرش نوشته. از زنی که قربانی ساختارهای مردسالار، طبقه‌ی اجتماعی، فقر و تحقیر هست، به زنی که در نهایت تصمیم می‌گیرد دیگه قربانی نباشه 
 زنی‌ که در چرخه‌ی تکرار و بی‌مسئولیتی در قبال خودش گرفتاره؛ زنی که زندگی را نه انتخاب کرده، بلکه بهش تحمیل شده. شرم از بدنش، از صداش، از موقعیتش در جهان، اون رو سال‌ها در سکوت نگه داشته. شرمی که از جامعه و مردان و حتی از فرزندانش به ارث برده . باور کرده خوشبختی سهمش نیست.
 لحظه‌ی بیداری . لحظه‌ای که زنی درمی‌یابه ادامه‌ی قربانی بودن هم نوعی انتخابه. کم‌کم یاد می‌گیره خودش را صاحب حق بدونه 
تحول در این روایت، نه یک انقلاب ناگهانی بلکه بازسازی تدریجی هویته. زن داستان یاد می‌گیره از احساس قربانی بودن فاصله بگیره، مسئولیت شادی خودش را بپذیره و برای اولین‌بار، خودش را مرکز روایت زندگی‌اش ببینه.  
من از زنانی که قدرت خودشون رو درونشون پیدا میکنن لذت میبرم❣️