یادداشت Farideh
2 روز پیش
هاروکی موراکامی تو این کتاب از یکی از عادت هاش یعنی دویدن صحبت میکنه. عادتی که با شناخت انتخاب شده و درست مثل مکتب درسی میمونه. این عادت بعد کلی بالا و پایین از حالت مکتب بیرون اومده و به جز لاینفک زندگی تبدیل شده. کتاب در واقع دویدن رو معیاری برای واکاوی تجربه نویسندگی قرار میده و از طریق پل زدن مدام بین دویدن و نویسندگی سعی میکنه شباهت های بنیادی این دو مساله رو پررنگ کنه.
کتاب به سبب توصیفات دقیق، خواندنی ست و عین تجربه حقیقی شما رو درگیر خودش میکنه. بخصوص اگر علاقه ای هرچند کم جان به دویدن در شما وجود داشته باشه.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.