یادداشت

        هر بار که کتابی  درباره کره شمالی میخوانم، بیشتر از قبل دچار ترس و نفرت میشوم!
زندگی داخل زندانی به اسم کشور، بدون هیچ روزنه امید و تنها چیزی که برایشان وجود دارد : قحطی، کمبود منابع و ستایش رهبران کبیر است.
چیزی که بیشتر ناراحت کننده است، این است که مردم کره شمالی نمیدانند کشورشان زندانشان است و گمان میکنند بهترین و بی نقص ترین کشورند و آمریکا را به زانو دراورده اند!
مردم کاملا شست و شوی مغزی داده شده اند و حتی نویسنده کتاب سعی میکند کمی به آنها بفهماند کشورشان چه جهنمی است، آنها باور نمیکنند و اخم میکنند