یادداشت پرستو خلیلی
1403/9/17
کتاب‌های عباس معروفی برام به شدت عجیب هستند. اولش که میخونم هیچی نمیفهمم. ولی وقتی اجازه میدم مغزم داستان رو تحلیل کنه نفهمیدن جاش رو با متوجه شدن عوض میکنه. کافیه یه داستان کوتاه رو دو دفعه بخونی تا بیشتر متوجه‌ش بشی یا حتی باهاشون همزاد پنداری کنی.
کاش خود عباس معروفی بود. هرجوری میشد سعی میکردم باهاش درباره‌‌ی داستان کوتاهاش صحبت کنم و بفهممش. ولی آدم‌ها میرن و ازشون فقط خاطراتشون (آثارشون) میمونه.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.