یادداشت dream.m

        نغمه ثمینی بدون شک یک نویسنده نابغه و نمایشنامه زبان تمشک های وحشی اثباتی بر این ادعاست.
این دومین کار از این نویسنده است که خوانده ام. خواب در فنجان خالی و زبان‌ تمشک های وحشی. 
در این نمایشنامه، خانم ثمینی از عناصر اساطیری و  بازی های زبانی به شکلی هوشمندانه و در خدمت هدف استفاده کرده؛ تا معضلات اجتماعی انسان مدرن و مسائل روانشناختی میان زوج ها را بدون شعارزدگی و از ریخت افتادگی مطرح کند.
فرم و ساختار سورئال، رفت و برگشت های زمانی و حضور شخصیت ناشناسی به نام دانیال؛ باعث شده فضایی معمایی بر داستان حاکم شود. از همان نخستین مونولوگ ها، مخاطب متوجه می‌شود حادثه ای در شرف وقوع بوده و چیزی غیر عادی در جریان ست.
استفاده از اسطوره برج بابل برای نشان دادن عدم تفاهم بین زن و شوهر نمایش( از بین رفتن هم زبانی ودرک )، بعقیده من بسیار هوشمندانه و زیبا بود. عنوان نمایشنامه هم که الهام گرفته شده از شاهکار بزرگ برگمان ست و احتمالا فیلم مورد علاقه خانم نویسنده هم بوده. اگر فیلم را دیده باشید و نمایشنامه را هم بخوانید، متوجه ارتباط به جای این دو خواهید شد.
نمایشنامه بسیار عمیق و استادانه نوشته شده و بارها بازنویسی و اصلاح شده؛ که در نهایت باعث شده کاری استوار و کم نقص به دست مخاطب برسد.
......

تا به اینجا خانم ثمینی و آقای رضایی راد نمایشنامه نویس های مورد علاقه‌ ام بودند. ( البته البته یادآوری کنم آقای بیضایی در جایی از اعماق دست نیافتنی قلبم جا خوش کرده اند که دست نویسنده ای به آن نمی رسد.) همخوانی نمایشنامه ها تجربه فوق العاده ناب و آموزنده ای است که فکرش را هم نمیکردم با چنین کیفیتی پیش برود. از رفیق همخوانم سعید ممنونم و امیدوارم در ادامه با نمایشنامه نویس های بیشتر و بزرگتری آشنا بشویم.