یادداشت عطیه کشاورز

        تجربه‌ی دوست‌داشتنی خواندن کتاب‌ها و نمایشنامه‌های اریک امانوئل اشمیت با ترجمه‌های روان و به‌جای شهلا حائری باعث شد برم سراغ بی‌خود و بی‌جهت و خب اولین برداشتی که توی ذهنم نقش بسته اینه که خانم حائری به شدت مترجم بهتری هستن!
کتاب کشف و شهود نداره! همه‌چیز حتی بدیهی‌ترین برداشت‌ها باز هم در دیالوگ‌ها تکرار میشه تا مستقیم دست مخاطب برسه و روایت هیچ داستان عجیبی برای ارائه نداره! همه‌چیز دم‌دستی و بی‌خود و بی‌جهت جلو می‌ره!!!
نسخه صوتی این کتاب هم توسط خود نویسنده خوانش شده که خب برخلاف انتظار اشتباه در لحن شنیده می‌شه و ارزش افزوده‌ای نداره!
در نهایت این کتاب واقعا سلیقه‌ی من نبود اما خوندن نمایشنامه‌های امانوئل اشمیت با ترجمه‌های شهلا حائری رو حتما پیشنهاد می‌کنم.