یادداشت آروشا دهقان

                خب 
همونطور که تو ریویوی جلد قبلی گفتم این کتاب رو قراره به کسی هدیه بدم و می خونم که بررسیش کنم.پس تلاش می کنم نگاهم به داستان و نقد اون از دید یک پسر نوجوان باشه.
داستان پردازی این جلد از جلد قبلی بهتر بود و زبان و قلم نویسنده جذابیت بیشتری داشت. از اون خشونت کتاب قبلی هم که ممکن بود بچه های کم سن و سال رو بترسونه خبری نبود که این نکته ی مثبتیه. 
این جلد از مجموعه ی پارسیان و من داستان زندگی رستمه و خواننده قراره با اون در ماجراهایی همراه بشه که جذاب ترین و طولانی ترینش هفت خوانه.
همچنان فکر می کنم که این مجموعه برای سن هشت تا حداکثر پانزده سال مناسبه و پس از اون جذابیتی نداره؛ مخصوصا اگر مخاطب، شاهنامه رو خوانده باشه. 
تنها نکته ای که توی کتاب برای من آزاردهنده بود، سیاوش پسر کیکاوسه که به عنوان راوی زندگی رستم در کنارش حضور داره و از زمان و مکان دیگه ای هم یکباره وسط داستان ظاهر شده. مشکلات  و پرسش های مربوط به این یکباره وسط ماجرا افتادن احتمالا برای کودک یا نوجوان پیش نمیاد اما خب...
اون نکته ای که اذیتم می کرد و فکر می کنم باعث میشه اگر کسی شاهنامه رو خوانده باشه از این داستان لذت نبره اینه که سیاوش پسر کی کاووس فقط بخش کوچکی از زندگی رستمه اما راوی این داستان عملا از زمان به آسمان رفتن کی کاووس تا پس از مرگ رستم، حضور داره و ضمنا چندان بزرگ هم نمیشه و اگر میشه در داستان نمود نداره.
سیاوش قاعدتا نمی تونه شاهد ماجرای رستم و سهراب، رستم و اسفندیار و... باشه. گذشته از همه ی این ها، یکی از اصلی ترین اتفاقات زندگی سیاوش که منجر به تولد کیخسرو، بزرگترین و آرمانی ترین شاه ایران، میشه اصلا در این کتاب وجود نداره. یعنی هیچ خبری از ماجراهای سیاوش و سودابه وافراسیاب و پیران ویسه و فریگیس و ... نیست. 
درسته که این داستان درباره ی زندگی رستمه و نه سیاوش ولی راوی می تونست کس دیگه ای انتخاب بشه که داستان به این مشکلات نخوره. 
یکی از مهم ترین نقش آفرینی های رستم در شاهنامه، مال ماجرای کین سیاوشه که تو این کتاب کلا حذف شده ولی به نظرم می تونست روایت جالبی باشه.


خلاصه ش کنم، کتاب بسیار خوبیه برای کودک هشت تا پانزده ساله ای که اصل داستان شاهنامه رو نمیدونه و قراره چیزی بخونه که به تاریخ و اساطیر ایران علاقمندش کنه. در غیر این صورت، احتمالا کتاب مشکلات داستانیش رو توی صورت مخاطب می کوبه.