یادداشت مینا

        کتاب خوب و روحیه دهنده‌ای بود. من بار اول صوتیشو با گویندگی غزاله پورمحمد گوش دادم. اگه کتابی می‌خواید که حالتونو خوب کنه، ارزش عشق و محبت به دیگران و خانواده و خاطرات عزیزانِ رفته رو بهتون یادآوری کنه، این کتاب گزینه‌ی مناسبیه. راستش من با تصور و انتظارات اشتباهی سراغ این کتاب رفتم و کمی خورد تو ذوقم که البته این اصلا تقصیر خود کتاب نیست. در حین خوندن کتاب گاهی بغض کردم، گاهی لبخند زدم و سعی کردم منم همراه با نقش اصلی درس زندگی بگیرم.

نینا سنکویچ، راویِ این خود-زندگی‌نامه، خانمی میان ساله که خواهر بزرگترشو به خاطر سرطان از دست داده و حالا با اینکه سه سال از فوت خواهرش می‌گذره، هنوز نتونسته با سوگ و فقدانش کنار بیاد. در سه سال گذشته داشته سعی می‌کرده بجای هر دو نفرشون زندگی کنه و جای خالی خواهرشو برای کل خانواده پر کنه. ولی به قول خودش تنها کاری که کرده، فرار «از زندگی» و حس فقدانش بوده و فشار بی‌جهتی روی خودش اورده. در شروع کتاب تصمیم متفاوتی می‌گیره. و اونم اینه که به مدت یکسال هر روز یک کتاب بخونه و نظرشو تو وبسایتی بنویسه تا بتونه به بقیه هم در انتخاب کتاب کمکی کنه. با این تصمیم، نینا این بار می‌خواد «به سوی زندگی» فرار کنه.

نینا متأهله، چارتا پسر قد و نیم قد و کلی مسئولیت تو خونه داره، ولی علی‌رغم اینکه خیلیا بهش میگن امکان نداره بتونه بهش عمل کنه، نینا با جدیت و علاقه این برنامه رو دنبال می‌کنه و در طول این یک سال هر روز یک کتاب خوب می‌خونه و درس می‌گیره. فصل‌های کتاب معمولا با جمله‌ی قصاری از یکی کتابا شروع میشه و بعد نینا از خودش، خاطراتش با خواهرش و زندگیش میگه و درسی که از اون کتاب خاص گرفته رو داخل اون فصل می‌گنجونه.

اگر شما هم عاشق کتاب خوندن هستین، اگه طمع فقدان عزیزی رو چشیدین ولی باهاش کنار نیومدین و نمی‌دونین چطور باید این کارو بکنین، پیشنهاد می‌کنم به این کتاب یه شانس بدین. این کتاب، کتابی درباره‌ی کتاب‌هاست.

پی نوشت: من برای درک بهتر کتاب، روز بعدش برای دومین بار کتاب کاغذیش رو خوندم. و متوجهم که کتاب جملات کلیشه‌ایِ زیادی داره که ممکنه باعث بشه برای عده‌ای سطح کتاب پایین بیاد. خودمم گاهی همین فکرا رو می‌کنم، ولی وقتی بیشتر بهش فکر کردم با خودم گفتم مگه چه اشکالی داره؟ حرفای خوبین! مهربونی و عشق و همدردی هم مباحثی هستن که هر چقدر بیشتر تکرار بشن، بیشتر تو دنیا پخش میشن، هر کلیشه‌ای بد نیست، مخصوصا کلیشه‌ی انسان بودن.

#تعداد دفعات خوانش: ۲