یادداشت محمد خزائی

        مجموعه کتاب هفت گناه کبیره، حاصل پروژه دانشگاه آکسفورد است که طی آن هر یک از این گناهان توسط یکی از اساتید الهیات مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پیش از این من حسد را خوانده بودم؛ کتابی نسبتاً خوب که با نگاهی واقع‌گرایانه به بررسی ابعاد رذیله حسد پرداخته بود و همین باعث شد ترغیب شوم برای خواندن سایر مجلدات این مجموعه. با این حال طمع ناامیدم کرد و بعید است به زودی میلی برای خواندن دیگر جلدهای این مجموعه داشته باشم.

در این کتاب مختصر، نویسنده مقدمه‌ای طولانی دارد و باقی کتاب هم ادامه همان مقدمه. مقدمه‌ای با این مضمون که دیگر نمی‌شود درباره طمع نوشت و مفهوم طمع از گناه بودن خالی شده و همین. گهگاه هم در این میان به توصیف نقاشی‌های کلیسایی در خصوص طمع می‌پردازد و حرف‌های شاعرانه‌ای از دست. پس ابدا کتاب به سراغ کاوش در خصوص منشأ و ابعاد طمع، این گناه اولین و آنچه برخی مادر گناهان نامیده‌اند، نمی‌رود و در همان مقدمه متوقف می‌شود.

در کنار کوتاهی محتوا، نحوه بیان مطالب نیز بسیار کند و غیرشفاف است با واژگان نامأنوس که شاید ترجمه نیز در آن بی‌تقصیر نباشد. با این همه طمع قابل پیشنهاد است، برای پاسخ به این سوال که چگونه این گناه بزرگ به بزرگ‌ترین انگیزاننده زندگی مدرن  تبدیل شد؟ البته که به نظرم کتاب حتی از پس پاسخ به این پرسش نیز برنیامده است؛ با این حال مقدمه بدی نیست.