یادداشت مهدی بنواری

                داستان جذابی که خواننده را به دنبال خود می‌کشید. کار خارق‌العاده‌ای نکرده و طرحی نو در نیانداخته. تغییر زاویه از دانای جز به دانای کل در هر بار رخداد آزارنده بود. اما نثری روان و خوش‌خوان و قوی خواننده را به ادامه ترغیب می‌کند. برخلاف انتظارم از نام و چیزهایی که درباره‌اش خوانده بودم، واقعیت جادویی خاورمیانه‌ای نبود و بخش بزرگی از ماهیت و هویت اثر، تصویر دنیا از دید شخصی و تجربه‌ی زندگی آدمی است که کتاب را نوشته.

برایم مهم بود این اثر از نویسنده‌ی عراقی را بخوانم و ببینم در همسایه‌ی دیوار به دیوارمان چطور زندگی می‌کنند و می‌نویسند و خواندن این اثر تجربه‌ای که می‌خواستم را برایم فراهم کرد. 

در نهایت با ترجمه‌ی فارسی خانم امل نبهانی هم مقایسه کردم و با وجود چند غلط در ترجمه و تغییرات جزیی، فارسی‌اش را هم می‌شود خواند.