یادداشت مسیح ریحانی

        تصور می‌کردم که قرار است پرونده‌ی کتاب‌خوانی سال ۱۴۰۱ را با این کتاب مختومه کنم، غافل از آن که پرونده‌ی سال ۱۴۰۲ را با آن آغاز خواهم کرد. :)
به‌طور کلی معدود آثاری که از ادبیات عرب خوانده‌ام را دوست داشته‌ام و هربار مصمم شده‌ام که تخصصی‌تر به این حوزه بپردازم اما متاسفانه تا این لحظه موفق نشده‌ام. دلیل علاقه‌ام هم به نظرم قرابت فرهنگی بالایی است که میان اهالی خاورمیانه وجود دارد.

نیمه‌ی دوم کتاب به مراتب از نیمه‌ی اول آن جذاب‌تر است و پایان آن فوق‌العاده... 

کتاب کوتاه و خوش‌خوان است.